za mało

Dziś edukacyjnie bardzo, rano zaniosłam kwestionariusz Hani do przedszkola, rekrutacja trwa do końca marca i decydują punkty przyznawane między innymi za to, czy oboje rodzice pracują, oby została przyjęta bo ten dzieciaczek tak chce do ''kokola''
Popołudnie na zebraniu w szkole i jakież było moje zdziwienie gdy obok Pani wychowawczyni, zobaczyłam psycholog z projektorem, oniemiałam o kurcze o co tu chodzi? Naprawdę byłam zdenerwowana myślałam że będziemy rozmawiać o naszych dzieciach, radościach i kłopotach już coraz bliżej do tej pierwszej klasy więc człowiek chce wiedzieć. A tu pogadanka o tym, jak być rodzicem zrobiło mi się dziwnie bo poruszane były kwestie elementarne dotyczące nagród i kar, konsekwencji, ilości spędzanego czasu, rozmów, bycia autorytetem. Siedziałam czując jakiś taki wewnętrzny gniew bo jasne nie zjadłam wszystkich rozumów i problemy wychowawcze nie są mi obce ale uczyć mnie tego że trzeba po dniu zajęć spytać dziecka co robiło i jak było w szkole, jej no basta!
Słuchałam jednak uważnie bo kilak tematów było ciekawych otóż siedmiolatek powinien spędzać przed komputerem do godziny i tyle samo przed telewizorem, są już wśród uczniów w podstawówce zdiagnozowane uzależnienia. Z badań które przytaczała Pani psycholog wynikało że te problemy które kiedyś dotyczyły dzieci w czwartych klasach teraz dotyczą już pierwszoklasistów.
Choć w wielu kwestiach się nie odnalazłam bo czytam, bo się interesuje to może skoro ta pogadanka się odbyła to wynikało to z jakiejś przesłanki, czyli wnioski że może te wskazówki są komuś niezbędne.
Takie to mimo wszystko przykre bo obraz dzieciaków jest coraz gorszy czyli obraz rodziców też nie najlepszy, pomyśle o tym choć też bez przesady, jak już pisałam kocham i to jest dla mnie najważniejsze.Oby i przedszkole i szkoła, poza całym procesem socjalizacji były też wspaniałą przygodą tego dzieciorkom życzę.