Odsłona pierwsza

Urodziłam się jakiś czas temu, w śląskim mieście które przez długie lata było mi bliskie.
Rodzice wynajmowali maleńkie mieszkanie na parterze czynszowej kamiennicy, nie pamiętam z tego miejsca zbyt wiele żadnego mebla,żadnego zapachu, pamiętam jednak  uśmiechnięte osoby w białych fartuchach. To pracownicy z masarni, która mieściła się na przeciw naszego mieszkania, lubili mnie i brata i nie szczędzili nam miłych słów, ciepłych gestów. Wyjścia z kamiennicy były dwa, jedno na drogę, która kojarzy mi się ze stukotem końskich kopyt  wtedy jeszcze często wożono węgiel, czy kartofle na takich wozach z końmi. Wejście drugie prowadziło na typowe śląskie podwórze, były tam komórki i garaże, pewnie dziś wyda się to bardzo obskurne ale wtedy dla nas był to świat do odkrycia, zapach cebuli i jej ogromne ilości, a także co tu dużo mówić kawałki zwierząt przygotowane do przetworzenia na kiełbasy czy inne frykasy nie były nam obce, taka ot rzeczywistość.
Nasi rodzice dzielnie dzielili się obowiązkami , gdyż nie mieli tu nikogo, mama w szpitalu, tata najpierw na kopalni ale to nie było dla niego.
Mama pracowała w klinice doktora Religi i w jej wspomnieniach pozostał zapach roznoszący się po korytarzu gdy przechodził, czuć go było tytoniem ale to był zapach magnetyczny inny niż ówcześnie pachnące tego typu specyfiki.
Gdy miałam chyba z sześć lat nastąpił wielki dzień przeprowadzka  na piętro, a tam ho ho apartamenty trzy pokoje, przedpokój tak długi że jak się człowiek rozpędził to pod koniec zadyszki dostawał, i łazienka i kuchnia i nosiliśmy te graty do góry. Pamiętam jak niosłam lustro mamy prosiła '' ostrożnie córeczko to ślubny prezent'' wiele razy jeszcze w życiu słyszałam potem ten zwrot, lustro zostało do dziś, coraz bardziej przesuwane z miejsca na miejsce  ale ja i tak gdy jestem u rodziców zawsze przy nim się maluje, obracam je patrze na wyświechtany tył powyginaną ramkę. Moją mamę oglądało tyle lat gdy d tyle zmian widziało, w tylu miejscach było.